Με ένα άρθρο κόλαφο κατά των Βρυξελλών και του Βερολίνου για τον τρόπο με τον οποίον χειρίστηκαν την κρίση στην Ελλάδα, ο Jonathon Bond* στον ιστότοπο του βρετανικού περιοδικού Spectator, εξηγεί το πώς η ΕΕ έχει καταστρέψει με συστηματικό τρόπο την χώρα μας.
Το πλήρες κείμενό του έχει ως εξής:
«Τώρα η Ελλάδα μπορεί τελικά να γυρίσει σελίδα σε μια κρίση η οποία διήρκεσε πάρα πολύ. Το χειρότερο τελείωσε». Με αυτά τα θριαμβευτικά λόγια, ο Επίτροπος για Οικονομικά και Δημοσιονομικά Θέματα, Πιέρ Μοσκοβισί, κήρυξε το τέλος του ύψους 289 δισεκατομμυρίων ευρώ οκταετούς προγράμματος διάσωσης της ΕΕ στην Ελλάδα, τη μεγαλύτερη διάσωση στην οικονομική ιστορία.
Όμως, γεγονός είναι ότι η χρηματοπιστωτική κρίση της Ελλάδας σε καμία περίπτωση δεν έχει τελειώσει -και η φαιδρή και αυτοσυγχαρητήρια ανακοίνωση της ΕΕ αποτελεί ένα στίγμα για την ηθική ισχύ των Βρυξελλών. Ως ιδιοκτήτης ακινήτου στην Ελλάδα, αφοσιωμένος φιλέλληνας και απογοητευμένος Remoaner [δηλαδή υποστηρικτής της παραμονής της Μεγάλης Βρετανίας στην ΕΕ], έχω δει με αυξανόμενη φρίκη το αργό βασανιστήριο του πνιγμού του ελληνικού πληθυσμού τα τελευταία οκτώ χρόνια. Κάθε ένας από τους Έλληνες φίλους μου έχει μια ιστορία να λέει για οικογένειες υπό αφόρητη πίεση, γονείς που αναγκάζονται να εγκαταλείψουν τα βρέφη τους για να αναζητήσουν εργασία στο εξωτερικό, και για παππούδες που χρηματοδοτούν δύο γενιές ανέργων ενηλίκων από τις μειωμένες αποταμιεύσεις τους και από τις πενιχρές συντάξεις, άγρια περικομμένες από την ΕΕ.
Η ΕΕ έχει επιβάλει 25% συρρίκνωση του μεγέθους της ελληνικής οικονομίας κατά τα τελευταία οκτώ χρόνια (πιο σοβαρή από τη μεγάλη αμερικανική ύφεση της δεκαετίας του 1930) και οι φορολογικές της τιμωρίες έχουν κάνει την ανεργία των νέων να φθάσει στο 44%.
Σε ποιο οικονομικό εγχειρίδιο επιτρέπεται να αυξηθεί (όχι να μειωθεί) ο δείκτης χρέους προς ΑΕΠ από το 120% το 2010 (όταν θεωρήθηκε ήδη μη βιώσιμος) στο 180% έως το 2060, και αυτό να σηματοδοτεί την επιστροφή στην οικονομική ομαλότητα; Κάθε κανόνας στα βιβλία [οικονομικών] έχει μπει κατά μέρος στην άνανδρη απόφαση της τρόικας της ΕΕ-ΕΚΤ-ΔΝΤ να συσσωρεύσει περισσότερα δάνεια σε ένα ήδη αφερέγγυο έθνος. Ίσως κάποιος να έπρεπε να ελέγξει τι περιείχε το ποτήρι του Mario Centeno, του προέδρου της ομάδας των υπουργών Οικονομικών της ευρωζώνης, όταν είπε τον Ιούνιο: «Με όλα αυτά τα μέτρα μπορούμε με ασφάλεια να πούμε ότι το ελληνικό χρέος είναι βιώσιμο προχωρώντας προς τα εμπρός».
Τα στοιχεία αποδεικνύονται παντού ότι η Ελλάδα πεθαίνει αργά υπό την ευθανασία που προκαλεί η ΕΕ. Το Πάσχα, μίλησα με πρόσφατα χειροτονημένους μοναχούς στο Άγιο Όρος -οι οποίοι αποσύρθηκαν στην βυζαντινή ηρεμία του Αγίου Όρους για να ξεφύγουν από τις αγωνίες της σύγχρονης εγχώριας ελληνικής ζωής στα βασανιστήρια της ΕΕ. Η γειτόνισσά μου, μια πλήρως εξειδικευμένη λογίστρια που έχασε την δουλειά της το 2010, λέει ότι η μηνιαία σύνταξη των γονιών της μειώθηκε από 980 ευρώ σε 600 ευρώ πέρυσι λόγω κρατικών περικοπών. Η εγχείριση καρδιάς της μικρής κόρης της δεν μπορεί πλέον να πραγματοποιηθεί στο ολοκαίνουργιο νοσοκομείο των Ιονίων Νήσων στην Κέρκυρα, επειδή ο ετήσιος προϋπολογισμός του μειώθηκε πρόσφατα κατά 50%.
Η Ελλάδα δεν είναι το φτωχότερο μέλος της ΕΕ -τα ποσοστά φτώχειας είναι υψηλότερα στην Βουλγαρία και την Ρουμανία- αλλά βρίσκεται κοντά, στην τρίτη θέση, με το ένα πέμπτο του πληθυσμού να «έχει υποστεί σοβαρή υλική ζημιά» το 2015 σύμφωνα με την Eurostat (από το 2% το 2009, πριν ξεκινήσει η κρίση). Ενώ τα αριθμητικά στοιχεία μειώνονται ραγδαία για τους γείτονές της στα Βαλκάνια, το ποσοστό για την Ελλάδα έχει διπλασιαστεί από το 2008 (σε 22%, έναντι μέσου όρου της ΕΕ 8%). Η ίδια η ΕΕ εκτιμά ότι ένας στους τρεις Έλληνες σήμερα ζει «σε κατάσταση που κινδυνεύει από φτώχεια ή κοινωνικό αποκλεισμό». Αυτοί είναι συγκλονιστικοί αριθμοί.
Παρά την βαθιά υποστήριξή μου για το 60ετές σχέδιο της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, δεν είναι πλέον δυνατό να κάνω τα «στραβά μάτια» στο τραγικό κόστος που επιβάλλεται σε 11 εκατομμύρια Έλληνες λόγω της σκληρότητας της ΕΕ. Αναγκάστηκα να αναγνωρίσω ότι αυτό που υφίσταται η Ελλάδα δεν ανταποκρίνεται πλέον στην προτιμώμενη εξήγηση που συζητείται στα τραπέζια δείπνου της βόρειας, προτεσταντικής εργασιακής ηθικής, Ευρώπης: Ότι η Ελλάδα χρειαζόταν μια σκληρή δόση διορθωτικής λιτότητας προκειμένου να τελειώσει μια για πάντα με τα βυζαντινά επίπεδα διαφθοράς και πελατειακών σχέσεων.
Όχι, αυτό που συμβαίνει δεν έχει προηγούμενο στην ιστορία της ΕΕ: Η σκόπιμη, αργή καταστροφή μιας μικρής και ευάλωτης κοινωνίας αδελφών Ευρωπαίων, όλα στο όνομα της οικονομικής σύνεσης και της αναγκαιότητας.
Οι αναλυτές εκτιμούν ότι περίπου 230 δισ. ευρώ (80%) του οκταετούς προγράμματος διάσωσης των 290 δισ. ευρώ κατευθύνθηκαν κατευθείαν στις ευρωπαϊκές τράπεζες, παρακάμπτοντας συνολικά τους πληττόμενους Έλληνες. Όπως δήλωσε ο Γιάννης Βαρουφάκης, ο rock-star πρώην υπουργός Οικονομικών της κυβέρνησης και μια οξεία ενόχληση για τις Βρυξέλλες: «Η Ελλάδα δεν έλαβε διάσωση». Η διάσωση πήγε «κυρίως στις γαλλικές και γερμανικές τράπεζες».
Κάπου σε όλα αυτά, ένας βασικός κανόνας της διεθνούς τραπεζικής φαίνεται να έχει ξεχαστεί. Όπως αναφέρθηκε πρόσφατα σε ένα άρθρο στο Bloomberg: «Οι ανεύθυνοι δανειολήπτες δεν μπορούν να υπάρξουν χωρίς ανεύθυνους δανειστές. Οι γερμανικές τράπεζες ήταν που ενεργοποίησαν την Ελλάδα».
Οι πιθανότητες η Ελλάδα να εκπληρώσει τις σουρεαλιστικές προβλέψεις της ΕΕ για το 2060 πρέπει σίγουρα να είναι αμελητέες -οι στόχοι μείωσης και ιδιωτικοποίησης του χρέους που καθορίστηκαν αυθαίρετα από αυτούς που κρατούν τα λουριά της, αναπόφευκτα θα εκτροχιαστούν κατά την διάρκεια της επόμενης ύφεσης, απαιτώντας αναμφίβολα περαιτέρω περικοπές στις ελληνικές συντάξεις και δημόσιες υπηρεσίες για να σωθεί ο ερυθριασμός των Βρυξελλών.
Φυσικά, καμία από τις εξοικονομήσεις από την λιτότητα δεν θα πάει προς τις παραγωγικές επενδύσεις που η Ελλάδα χρειάζεται τόσο πολύ: Στις υποδομές, στην εκπαίδευση και στην βιομηχανία. Η Ελλάδα είναι σήμερα στην 67η θέση στην κατάταξη της Παγκόσμιας Τράπεζας για ευκολία στην επιχειρηματική δραστηριότητα, ακόμα χαμηλότερα από την πολύ κακολογημένη γειτονική Αλβανία.
Ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας ανακοίνωσε στις αρχές Σεπτεμβρίου μια σειρά μέτρων ανακούφισης (ότι θα αυξήσει τους μισθούς του δημοσίου τομέα, θα μειώσει τους φόρους και θα αυξήσει τις κοινωνικές δαπάνες), αλλά οι σκεπτικοί Έλληνες δικαιολογούνται επειδή τα απορρίπτουν ως προεκλογικούς ελιγμούς. Η βαθέως αντιδημοφιλής κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ του Τσίπρα (που βρίσκεται στην εξουσία από το 2015), πρέπει να αντιμετωπίσει τις εκλογές πριν από τον επόμενο Σεπτέμβριο και βρίσκεται πολύ πίσω από την βασική κεντροδεξιά αντιπολίτευση της Νέας Δημοκρατίας στις πρόσφατες δημοσκοπήσεις.
Οποιαδήποτε κεφάλαια αντληθούν μέσω περικοπών λιτότητας και ιδιωτικοποιήσεων στο μέλλον, έχουν δεσμευτεί να αποπληρώσουν τα δάνεια της ΕΕ για τα επόμενα 50 χρόνια. Η Τράπεζα της Ελλάδος εκτιμά ότι ο ελληνικός πληθυσμός μειώθηκε κατά 3% τα τελευταία οκτώ χρόνια εξαιτίας της πτώσης της γεννητικότητας (σίγουρο σημάδι της μείωσης της εμπιστοσύνης της κοινωνίας στο μέλλον της) και της απόφασης περίπου 420.000 Ελλήνων σε ηλικία εργασίας να αναζητήσουν δουλειά στο εξωτερικό (κυρίως στην Γερμανία, το Ηνωμένο Βασίλειο και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα). Αυτοί είναι οι ταλαντούχοι και ορμητικοί νέοι επαγγελματίες που χρειάζεται η οικονομία για να επιτύχει μια ανάκαμψη.
Ακόμα και το ΔΝΤ δεν είναι έτοιμο να βάλει την φήμη του πίσω από τις πιο πρόσφατες ανακοινώσεις της ΕΕ, έχοντας χάσει το επιχείρημά του ενάντια στα μη ρεαλιστικά αιτήματα της ΕΕ ότι η Ελλάδα θα πρέπει να έχει πλεόνασμα του προϋπολογισμού 3,5% του ΑΕΠ έως το 2022 και 2% από εκεί και πέρα (η χώρα πέτυχε μόνο ένα πλεόνασμα του προϋπολογισμού σε πέντε περιπτώσεις από το 1945, κυρίως λόγω των χαμηλών ποσοστών αποταμίευσης και της σημαντικής φυγής κεφαλαίων, ίσως όχι εντελώς άσχετα με τις μακρές αναμνήσεις του ελληνικού πληθυσμού για την κακή μεταχείριση σε προηγούμενες κρίσεις χρέους). Αυτά τα αιτήματα είναι στην καλύτερη περίπτωση μη ρεαλιστικά και στην χειρότερη περίπτωση σαδιστικά, για μια οικονομία που έχει ήδη υποστεί οκτώ χρόνια στραγγαλισμού επιβεβλημένου από την ΕΕ.
Όλοι, εκτός από τον πιο ανόητο γραφειοκράτη των Βρυξελλών, γνωρίζουν ότι το πρόβλημα θα μπορούσε να επιλυθεί αύριο μέσω της συνήθους θεραπείας των σημαντικών διαγραφών χρεών από τις ευρωπαϊκές τράπεζες. Σε αυτή την περίπτωση, η Ελλάδα χρειάζεται επειγόντως 150 δισεκατομμύρια ευρώ (50%) του χρέους της να συγχωρηθεί -και πρόκειται για το ερώτημα του πότε, και όχι εάν, αυτές οι περικοπές τελικά επιτευχθούν και με ποιο κόστος για την ευημερία της Ελλάδας στο ενδιάμεσο διάστημα. Είναι μάλλον αληθές ότι λίγοι από τους 32 εκατομμύρια τουρίστες (σχεδόν τρία εκατομμύρια εξ αυτών Βρετανοί) που αναμένεται να επισκεφτούν την Ελλάδα το 2018 θα γνωρίζουν το οικονομικό βασανιστήριο του πνιγμού που οι χαμογελαστοί Έλληνες οικοδεσπότες τους υφίστανται σήμερα.
Γιατί λοιπόν η ΕΕ ήταν τόσο στενοκέφαλη, τόσο κουφή στην έκκληση της λογικής και στα δεινά των Ελλήνων; Οι λόγοι για αυτήν την επαίσχυντη κατάσταση φαίνεται να είναι ένας διαβολικός συνδυασμός της απόλυτης γεωπολιτικής σημασίας της Ελλάδας υπό την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ του Αλέξη Τσίπρα και της αξιοσημείωτης ανθεκτικότητας του ελληνικού πληθυσμού. Οι Έλληνες δεν κατέβηκαν στα οδοφράγματα με αρκετό σθένος για να ενοχλήσουν τις Βρυξέλλες.
Ίσως αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι οι Έλληνες έχουν συνηθίσει στην απάνθρωπη μεταχείριση στα χέρια των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων. Τέσσερις φορές τα τελευταία 200 χρόνια η Ελλάδα έχει βιώσει την εθνική χρεοκοπία: Το 1833, το 1898, το 1912, και πιο πρόσφατα το 2009. Κάθε φορά, ένα διαφορετικό σύνολο ευρωπαϊκών δυνάμεων έχει δώσει προτεραιότητα στα συμφέροντα των τραπεζιτών τους (των οποίων η υπερβολικά αισιόδοξη δανειοδότηση προκάλεσε τα προβλήματα εξαρχής), πάνω από την ευημερία του ελληνικού πληθυσμού, και κάθε φορά η εθνική χρεοκοπία της Ελλάδας πήρε ένα συγκλονιστικά μεγάλο χρονικό διάστημα για να επιλυθεί.
Για την Βρετανία του Brexit, το μάθημα των τελευταίων οκτώ ετών είναι ότι οι Βρυξέλλες είναι αρκετά ικανές να επιβάλουν πολιτικές αυτοκαταστροφικού πόνου σε αδελφούς Ευρωπαίους αν το θύμα είναι μια μικρή και φιλική χώρα στα όρια της Ευρώπης. Ακόμα κι έτσι, οι κακοποιημένοι Έλληνες φημολογείται ότι επιδιώκουν να εκμεταλλευτούν τις αδυναμίες της Theresa May σχετικά με το Brexit, ζητώντας λίγες εβδομάδες νωρίτερα να αρχίσουν ξανά διαπραγματεύσεις για την επιστροφή των μαρμάρων του Έλγιν στην Αθήνα -και γιατί όχι;
Όπως λέει ο τοπικός ιερέας μου, ο παπα-Γιώργας: «Η Ελλάδα εγκαταλείφθηκε από τον Θεό και εμείς οι Έλληνες πρέπει να προσευχόμαστε για μια αναβίωση του πνεύματος του Αγώνα της Ανεξαρτησίας. Ποιος θα μας οδηγήσει στη νίκη ενάντια στους νέους Οθωμανούς στις Βρυξέλλες;».
*Ο Jonathon Bond γράφει μια βιογραφία του Ιωάννη Καποδίστρια (1776-1831), του υπουργού Εξωτερικών της Ρωσίας υπό τον Τσάρο Αλέξανδρο Α’ και πρώτου Προέδρου της σύγχρονης Ελλάδας.
Πηγή: https://www.spectator.co.uk/2018/10/a-greek-tragedy-how-the-eu-is-destroying-a-country/
- Log in to post comments
