Την Πέμπτη το πρωί στα υπόγεια γραφεία του Μαξίμου επικρατούσε κλίμα ανακούφισης. Ο Νίκος Κοτζιάς είχε απολυθεί. Ο Αλέξη Τσίπρας για λόγους αβρότητας του άφησε το δικαίωμα να παραιτηθεί. Αυτά ισχυρίζονται οι άμεσοι συνεργάτες του πρωθυπουργού.
Ο Νίκος Κοτζιάς απομακρύνθηκε ευτελιζόμενος. Η κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός του δεν τον κάλυψαν. Οι κατηγορία περί κακοδιαχείρισης των μυστικών κονδυλίων του Υπουργείου Εξωτερικών αιωρείται. Έμεινε αναπάντητη.
Ο πρωθυπουργός αρνήθηκε να συγκαλύψει μια κατηγορία που αφορά τον πυρήνα της διαχρονικής σχέσης διαφθοράς–διαπλοκής μεταξύ των διαχειριστών των μυστικών κονδυλίων του ΥΠΕΞ με τα ΜΜΕ , δημοσιογράφους, κέντρα διασποράς στοχευμένων ειδήσεων κ.λπ. κ.λπ.
Είναι να απορεί κανείς, ωστόσο, ως προς την αντίδραση της Νέας Δημοκρατίας. Ποιος είναι ο λόγος για τον οποίο η αξιωματική αντιπολίτευση δεν έκανε σημαία της το ερώτημα «Πώς διοχετεύθηκαν, σε ποιόν και πότε, τα μυστικά κονδύλια του ΥΠΕΞ; Γιατί δεν απαντά η κυβέρνηση; Να συγκληθεί άμεσα η Ολομέλεια της Βουλής».
Μια του κλέφτη, δυό του κλεφταράκου, τρίτη ή μάλλον Τρίτη 16 Οκτωβρίου και… φαρμακερή.
Πρώτος ο Φρανσουά Ολάντ είχε απαιτήσει την απομάκρυνση του Νίκου του Κοτζιά. «Έρχεται και μας κάνει διαλέξεις και μάλιστα αφ’ υψηλού» είχε πει ο Γάλλος. Την σκυτάλη μετά την πήραν οι Γερμανοί (πολλά ξέρει ο προηγούμενος πρέσβυς της Γερμανίας στην Αθήνα). Μόνον οι Ισραηλινοί κατέθεταν στα διεθνή forum την καλή τους γνώμη για τον Έλληνα υπουργό.
Μετά ήρθε η σειρά των Ρώσων με τον Λαβρόφ, λάβρο, κατά Κοτζιά.
Φαίνεται πώς τελικά έβαλαν το «χεράκι» τους και οι Αμερικανοί.
Από αλλού το περιμέναμε και από αλλού μας ήρθε, λοιπόν.
Ο Κοτζιάς πλήρωσε στο ακέραιο την βουλιμική αλαζονεία του. Ήθελε να γίνει υπουργός επί Σημίτη. Δεν τα κατάφερε. Διεκδίκησε κάτι ανάλογο επί Γιώργου Παπανδρέου. Εις μάτην. Κυκλοφορούσε σε διαδρόμους αφήνοντας να διαρρεύσει πώς τον φλέρταρε και το δίδυμο Σαμαρά–Βενιζέλου. Ούτε κατά διάνοια. Τέλος, μέσω μιας απίστευτης καραμπόλας, άνοιξε δρόμο διασφαλίζοντας την ανοχή του ΣΥΡΙΖΑ. Με μια κίνηση «ΠΡΑΤΤΩ», και με τον Νίκο Τόσκα κατάφερε το ακατόρθωτο. Τον βοήθησαν τότε αρκετοί άνθρωποι, εκ των οποίων ένας του «έστρωσε» το χαλί. Τον αντάμειψε με τον τρόπο που ξέρουν μόνον οι αχάριστοι. Να φοβάσαι τους αχάριστους,
Τον ανέχτηκαν στην Κουμουνδούρου παρά τα προειδοποιητικά σινιάλα. Τον ανέχτηκαν και στο Μαξίμου. Για λόγους βεβαίως για τους οποίους θα έπρεπε να υπάρξει εκτεταμένη ψυχιατρική έρευνα (στο Μαξίμου).
Στο Υπουργείο τα είχαν βάψει μαύρα. Κατόρθωσε ο μπαγάσας να διατάξει ΕΔΕ για μια υπάλληλο η οποία για προσωπικούς λόγους υπέβαλε την παραίτηση της. Προσοχή. Όχι μόνον δεν έκανε δεκτή την παραίτηση της γυναίκας αλλά και την έσυρε (διέσυρε) πειθαρχικά. Τελικά, βεβαίως, η λογική θριάμβευσε. Αλλά εκ των υστέρων. Πάλι καλά.
Καταδίωξε μέχρις εξοντώσεως έναν εκδότη–βιβλιοφάγο, τον Μανώλη, ο οποίος απλά τόλμησε να θυμίσει το πολιτικό παρελθόν του υπουργού στο ΚΚΕ. Νόμιζα πώς η θητεία στο ΚΚΕ θα ήταν πολιτικό παράσημο για έναν αριστερό. Παταγώδης διάψευσις.
Ο Κοτζιάς διάλεγε πάντα ανίσχυρους στόχους. Τι να σου κάνει ένας βιβλιόφιλος απέναντι σε ένα ισχυρό Υπουργό σε ένα κράτος χωρίς ίχνος τσίπας; Θα χάσει ο ανίσχυρος. Ακόμη και το σπίτι του. Εκεί να δεις υπουργική λεβεντιά.
Αλήθεια. Τι ακριβώς συνέβη με το στήσιμο του επικοινωνιακού μηχανισμού στο Υπουργείο; Ποιοι και πόσοι δημοσιογράφοι εντάχθηκαν στην προσωπική αυλή του Υπουργού; Ποιες ήταν οι αμοιβές;
Δεν αποπέμφθηκε για τα παραπάνω. Απολύθηκε διότι ήταν λιγότερο χρήσιμος από τον Πάνο τον Καμμένο. Ήταν αναλώσιμος περισσότερο από ό,τι πίστευε ο ίδιος για να τον εαυτό του. Αυτά παθαίνουν όλοι όσοι νομίζουν πως είναι απαραίτητοι.
Ο Τσίπρας διάλεξε μεταξύ ενός μετρίου και ενός ακόμη μετριότερου. Σε μια κυβέρνηση μετρίων κερδίζει πάντα ο μετριότερος. Τελικά, ο τελευταίος που κλείνει την πόρτα είναι ο απολύτως άχρηστος.
Θυμήθηκε και τον Χριστιανόπουλο την ύστατη ώρα. Μίλησε για «σπόρο». Ύβρις!
- Log in to post comments
