Πού το πάει ο Κυριάκος με το Σκοπιανό;

Αυτές τις μέρες, ακόμα και οι πιο καλοπροαίρετοι αριστερόστροφοι αναλυτές υπέκυψαν στην ΣΥΡΙΖΑϊκή προπαγάνδα. Βλέπουν ότι δήθεν «η ΝΔ σύρεται στην γραμμή Σαμαρά» ή «να είναι απομονωμένη στο εξωτερικό», να στρέφεται δήθεν προς την ακροδεξιά, κ.λπ., κ.λπ. Και, ενδομύχως, επιχαίρουν, ως αριστερόστροφοι που είναι, σαν η εντύπωσή τους να μπορεί και να επαληθευθεί.

Πέραν του ότι παραβλέπουν ότι η συμφωνία που έφεραν το δίδυμο Τσίπρα-Κοτζιά είναι μια κακή συμφωνία (για να το πούμε ευγενικά…), ξεχνούν ότι και η πλειοψηφία του ελληνικού λαού δεν επιθυμεί το γειτονικό κρατίδιο να ονομάζεται με οποιοδήποτε όνομα περιέχει τον όρο Μακεδονία.

Η ηγεσία της ΝΔ, όμως, έχει να συνυπολογίσει πολλούς ακόμα παράγοντες. Εκτός του ότι δεν είναι λογικό να έρθει σε αντίθεση με το κοινό αίσθημα για κάτι το οποίο και η ίδια έχει υποστηρίξει στο παρελθόν, και μάλιστα με μεγάλο κόστος (στον Κώστα Καραμανλή ποτέ δεν συγχωρήθηκε η στάση του στο Βουκουρέστι), οφείλει να καταδείξει ότι κανείς δεν κατέχει το μονοπώλιο του πατριωτισμού, πολύ δε περισσότερο οι ύπουλες φωνές από την ακροδεξιά.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης γνωρίζει καλά ότι στην Βόρεια Ελλάδα αλωνίζουν διάφορα ακραία στοιχεία που εκμεταλλεύονται την παρούσα συγκυρία με το Σκοπιανό, αλλά και την χρηματοδότηση που –ω, του θαύματος- τους προσφέρεται απλόχερα. Και αντιλαμβάνεται ότι είναι δική του ευθύνη να παρέμβει σε αυτό που πάει να γεννηθεί εκεί, αφού η καθ’ ύλην αρμόδια κυβέρνηση αντί να αφυπνισθεί, κοιτάζει μήπως εκμεταλλευθεί κι εκείνη τις «ευκαιρίες» που γεννιούνται μέσα από τον διχασμό: Ονειρεύεται ότι η άνοδος των ακροδεξιών κομμάτων θα «κλέψει» ψήφους από τη ΝΔ στις επερχόμενες εθνικές εκλογές.

Ταυτόχρονα, ο αρχηγός της ΝΔ αντιλαμβάνεται ότι ο διεθνής παράγων, που δεν καταλαβαίνει το βάθος των ελληνικών ανησυχιών και ευαισθησιών για το όνομα της πΓΔΜ, επικροτεί ειλικρινά την συμφωνία, και θα ήθελε να δει την σύγκρουση μεταξύ Αθήνας και Σκοπίων να τελειώνει επιτέλους. Άρα, η ΝΔ δεν μπορεί να βρει καθόλου ευήκοα ώτα στο εξωτερικό υπέρ των θέσεών της.

Η αλήθεια είναι ότι αν η ΝΔ δρούσε ανεύθυνα, θα μπορούσε να πυροδοτήσει πραγματικά το πολιτικό σκηνικό. Δεν θα ήταν καθόλου δύσκολο να κάνει έκκληση για συλλαλητήρια σε όλη την Ελλάδα, συνεπικουρούμενη από την Εκκλησία (που επίσης αντιδρά στο ενδεχόμενο να παραμείνει ο όρος Μακεδονία στο όνομα των Σκοπίων), τις μακεδονικές οργανώσεις, τους Έλληνες του εξωτερικού και τα εκατομμύρια των μη Βορειοελλαδιτών που πιστεύουν ότι η Μακεδονία είναι μόνο ελληνική.

Και η ρητορική της ΝΔ θα μπορούσε να είναι πολύ πιο έντονη από όσο είναι ακόμη και σήμερα, που συζητείται η πρόταση μομφής κατά της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ.

Αλλά μια τέτοια στάση θα έκανε μεγαλύτερη ζημιά στην χώρα.

Θα δημιουργούσε μείζον πρόβλημα με μη θεσμικό τρόπο στην εκλεγμένη κυβέρνηση, υπονομεύοντας έτσι και την σταθερότητα της επόμενης κυβέρνησης.

Θα έστελνε το μήνυμα στο εξωτερικό ότι όλες οι ελληνικές πολιτικές δυνάμεις έχουν διολισθήσει στον λαϊκισμό και, άρα, η χώρα δεν έχει πια ίχνος αξιοπιστίας.

Θα έδειχνε προς κάθε κατεύθυνση ότι η –πιθανότατα- επόμενη κυβέρνηση της χώρας έχει χάσει τη νηφαλιότητα που πρέπει να έχει μια σοβαρή διοίκηση.

Και, τελικά, θα ενίσχυε τα επιχειρήματα των ακραίων φωνών ακόμα και μέσα στα Σκόπια, όπου οι μπουρδολογίες περί «μακεδονισμού» θα αποκτούσαν νέο βάρος απέναντι στην ελληνική εκρηκτική αντίδραση.

Ο Κυριάκος επέλεξε, ορθώς, την θεσμική οδό. Η κυβέρνηση έχει την ευθύνη. Η ΝΔ διαφωνεί και προχωρά σε πρόταση μομφής. Αν η κυβέρνηση επιβιώσει, θα προχωρήσει την (κακή) συμφωνία ως εκεί που θα μπορέσει. Η επόμενη κυβέρνηση θα διαχειριστεί το θέμα από το σημείο εκείνο με όποια εργαλεία έχει στην διάθεσή της τότε.

Αυτή η στάση είναι επώδυνη, ιδίως εγχωρίως. Θέλει γερά νεύρα όταν ακούς από τη μια μεριά ότι κάνεις λίγα κι από την άλλη ότι σε παρασύρει ο Σαμαράς. Αυτό που έχει σημασία, όμως, για τον Μητσοτάκη, είναι να παραλάβει μια χώρα που να είναι έστω κατ’ ελάχιστον λειτουργική, με θεσμούς που να έχουν ακόμα κάποια σημασία. Αν συνδράμει την κυβέρνηση στον τραυματισμό των θεσμών, πώς θα μπορέσει η κυβέρνησή του να προχωρήσει στο αναγκαίο συμμάζεμα;

Όπως επίσης σημασία έχει και το κύρος του στο εξωτερικό. Ο διεθνής παράγων μετρά τις δηλώσεις και τις κινήσεις του αρχηγού της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, όχι των βουλευτών του, είτε είναι πρώην πρωθυπουργοί είτε υψηλά ιστάμενοι αξιωματούχοι του κόμματος. Γι αυτό και οι κατηγορίες ότι δήθεν σύρεται από τον Σαμαρά πηγαίνουν στον βρόντο.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης προετοιμάζεται για το αξίωμα του πρωθυπουργού. Δεν θα αφήσει τις σειρήνες του λαϊκισμού να τον εκτρέψουν από τον στόχο του.