Είμαστε πάλι στην αρχή με την Βόρεια Κορέα

Η αιφνίδια απόφαση του προέδρου Trump να αποσύρει την προγραμματισμένη διάσκεψη κορυφής στις 12 Ιουνίου με τον Kim Jung-un δεν αλλάζει την θεμελιώδη δυναμική μεταξύ των ΗΠΑ και της Βόρειας Κορέας: Δεν υπήρχε τρόπος να ήταν πετυχημένη η διάσκεψη κορυφής, καθώς η διοίκηση Τραμπ όριζε ως επιτυχία μια Βορειοκορεατική συμφωνία για συνολική αποπυρηνικοποίηση, γράφει στο Axios ο Richard Haas, πρόεδρος του Council on Foreign Relations και συγγραφέας του βιβλίου με τίτλο “A World in Disarray” .

Καλύτερα που αναβλήθηκε, συνεχίζει ο κ. Haas, η σύνοδος κορυφής παρά να καταλήξει σε δραματική αποτυχία, γεγονός που θα είχε οδηγήσει ορισμένους να συμπεράνουν (λανθασμένα) ότι η διπλωματία δοκίμασε και απέτυχε, αφήνοντας έναν επικίνδυνο και δαπανηρό πόλεμο ως τη μοναδική εναλλακτική λύση των ΗΠΑ.

Ναι μεν, αλλά: Η ακύρωση όντως υπογραμμίζει την έλλειψη βιώσιμης στρατηγικής των ΗΠΑ. Δεδομένης της ανθεκτικότητας του καθεστώτος, σε συνδυασμό με την κινεζική και τη ρωσική βοήθεια, οι κυρώσεις και οι απειλές πολέμου δεν θα γονατίσουν την Βόρεια Κορέα. Ακόμη χειρότερα, υπάρχει ο κίνδυνος η Βόρεια Κορέα να αυξήσει τώρα την ποιότητα ή την ποσότητα των όπλων της.

Οι αμερικανο-βορειοκορεατικές σχέσεις παραμένουν λοιπόν εκεί που βρίσκονταν εδώ και πολύ καιρό, και εκεί όπου πιθανότατα θα είχαν παραμείνει αν η σύνοδος κορυφής προχωρούσε. Το κεντρικό ερώτημα είναι εάν οι ΗΠΑ είναι πρόθυμες να δεχτούν ένα διπλωματικό αποτέλεσμα εκτός από την συνολική αποπυρηνικοποίηση της Βόρειας Κορέας. Μια τέτοια συμφωνία θα μπορούσε να περιλαμβάνει μια παρατεταμένη αναστολή των πυρηνικών και πυραυλικών δοκιμών με αντάλλαγμα έναν βαθμό ανακούφισης των κυρώσεων και διπλωματικής αναγνώρισης. Μια τέτοια συμφωνία δεν θα ακολουθούσε το μοντέλο της Λιβύης ή του Ιράκ ή της Ουκρανίας, καθώς ο Kim είναι ευλόγως επιφυλακτικός από το παράδειγμά τους.

Το συμπέρασμα: Για την Βόρεια Κορέα και αλλού (το εμπόριο Ιράν και Κίνας έρχεται στο μυαλό), η διοίκηση Trump θα πρέπει να αποφασίσει τι θέλει και τι είναι δυνατόν [να γίνει]. Η εξωτερική πολιτική του «όλα ή τίποτα» θα οδηγήσει είτε σε αποτυχημένες διπλωματικά τεχνάσματα, όπως αυτό, ή, ακόμα χειρότερα, σε συγκρούσεις, καταλήγει ο πρόεδρος του CFR.