Αν συγκρίνει κανείς το τελετουργικό των επισκέψεων Μακρόν και Μέρκελ στην Ουάσιγκτον, σίγουρα θα αναρωτηθεί αν ο στόχος του κ. Τραμπ είναι να σπείρει την διχόνοια μεταξύ των ηγετών των δύο πιο ισχυρών χωρών της ΕΕ. Μεγαλειώδης η υποδοχή του Γάλλου προέδρου από τη μια, συνάντηση εργασίας της Γερμανίδας καγκελαρίου με τον πρόεδρο Τραμπ από την άλλη.
Είναι βέβαιον ότι ο κ. Μακρόν θέλει να αποκτήσει το ρόλο του προνομιακού συνομιλητή της ΕΕ με τον Τραμπ. Η κυρία Μέρκελ από την άλλη πλευρά εμφανίζεται πιο συγκρατημένη. Αυτό φάνηκε και από το πρόγραμμα της σύντομης παραμονής της, την Παρασκευή, η οποία δεν θα είναι τίποτε παραπάνω από μια συνάντηση εργασίας.
Θα είναι η δεύτερη παρουσία της Γερμανίδας καγκελαρίου στον Λευκό Οίκο μετά την 17η Μαρτίου 2017. Τότε δεν ήταν λίγοι εκείνοι που είχαν χαρακτηρίσει την συνάντηση αυτή ως αποτυχία αφού εκείνο που όλοι θυμούνται είναι το περιστατικό μπροστά στους φωτογράφους, όπου ο Αμερικανός πρόεδρος δεν ανταλλάσσει χειραψία με την Γερμανίδα καγκελάριο.
Το σίγουρο είναι ότι ο Γάλλος πρόεδρος επιθυμεί, όπως και ο προκάτοχός του, να αναπτύξει μία προνομιακή σχέση με τον ηγέτη της μεγαλύτερης δύναμης του κόσμου, γεγονός που θα τον βοηθήσει στο να κτίσει ένα προφίλ παγκόσμιου ηγέτη. Αυτό άλλωστε φάνηκε και από την επίσκεψη των Τραμπ στο Παρίσι όπου ο Αμερικάνος πρόεδρος παρακολούθησε την καθιερωμένη στρατιωτική παρέλαση της ημέρας της Βαστίλης. Ο πρόεδρος Τραμπ, μάλιστα, είχε εντυπωσιαστεί σε τέτοιο βαθμό ώστε να ζητήσει από τους επιτελείς του να διοργανώσουν μια ανάλογη παρέλαση και στις ΗΠΑ. Από ό,τι φαίνεται η επιθυμία του πραγματοποιήθηκε καθώς προγραμματίζεται μια στρατιωτική παρέλαση την Ημέρα των Βετεράνων.
Η είσοδος του Μακρόν στην διεθνή σκηνή ήταν -και συνεχίζεται να είναι- δυναμική. Τα φώτα της δημοσιότητας έπεσαν πάνω του την στιγμή που η Γερμανίδα καγκελάριος είχε να αντιμετωπίσει στο εσωτερικό της Γερμανίας δύο μείζονος σημασίας προβλήματα: Τις εκλογές και τις διαπραγματεύσεις για τον σχηματισμό κυβέρνησης. Όμως, σε όρους ισχύος, κανείς δεν αμφισβητεί τον κυρίαρχο ρόλο της Γερμανίας στην Ευρώπη ούτε και το γεγονός ότι η Γαλλία βαδίζει ένα βήμα πίσω της. Επίσης, οι διαφορές μεταξύ Τραμπ και Μέρκελ σε μια σειρά μείζονος σημασίας θεμάτων όπως η μετανάστευση, οι αμυντικές δαπάνες και το εμπορικό πλεόνασμα της Γερμανίας με τις ΗΠΑ, είναι μεγάλες. Επίσης δεν θα πρέπει να παραγνωρίσουμε το γεγονός ότι οι σχέσεις της Μέρκελ με τον προηγούμενο πρόεδρο των ΗΠΑ, τον Μπαράκ Ομπάμα, ήταν υποδειγματικές.
Από την άλλη πλευρά, ο Τραμπ βλέπει στον Μακρόν τον ηγέτη μιας χώρας που οι αμυντικές της δαπάνες βρίσκονται πιο κοντά, από όσο η Γερμανία, στο όριο του 2% που έχει θέσει το ΝΑΤΟ, ενώ το εμπορικό ισοζύγιο δεν γέρνει τόσο πολύ σε βάρος των ΗΠΑ.
Το εύλογο, λοιπόν, ερώτημα είναι αν ο Τραμπ θα δώσει στον Μακρόν το χρίσμα του "ανθρώπου" του στην Ευρώπη και με τι αντάλλαγμα.
Κρίνοντας από τις δημόσιες τοποθετήσει που έκανε ο ένοικος του Λευκού Οίκου, μετά την συνάντησή που είχε με τον Μακρόν την Τρίτη, αυτό δεν φαίνεται. Σε τέσσερα βασικά ζητήματα που αφορούν στο μέλλον της πυρηνικής συμφωνίας στο Ιράν, στην εκτεταμένη αμερικανική στρατιωτική παρουσία στη Συρία, στην συμφωνία του Παρισιού για το κλίμα και στους δασμούς των ΗΠΑ έναντι της Ευρώπης, ο Αμερικάνος πρόεδρος έμεινε αμετακίνητος στις θέσεις του.
Οι επιλογές του Μακρόν είναι ριψοκίνδυνες καθώς ο κίνδυνος να γίνει ο Γάλλος Μπλερ είναι μεγάλος. Ο πρώην Βρετανός πρωθυπουργός, ο οποίος αν και ήταν πολύ δοτικός στον πρόεδρο Τζωρτζ Μπους, όχι μόνο δεν πήρε ιδιαίτερα πολλά ανταλλάγματα αλλά στο τέλος γελοιοποιήθηκε από τους γελοιογράφους που το απεικόνιζαν ως "το πόδι του Μπους".
- Log in to post comments
