του Ted Poe .Ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν κέρδισε τη νίκη στις πρόσφατες εκλογές, γεγονός που ενισχύει την λαβή του στην εξουσία. Ενώ η κυριαρχία του επιβεβαιώθηκε και πάλι μέσω της κάλπης, ο Ερντογάν απέχει πολύ από το να είναι αξιόπιστος υπερασπιστή της δημοκρατίας. Αντ’ αυτού, είναι ισλαμιστής αφιερωμένος στην αποκατάσταση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και στην τοποθέτηση του εαυτού του ως νέου σουλτάνου. Πράττοντας έτσι, ο Ερντογάν έχει περιθωριοποιήσει το κράτος δικαίου και τον Οργανισμό του Βορειοατλαντικού Συμφώνου (ΝΑΤΟ), για να συνάψει συνεργασίες με την Ρωσία του Πούτον και τους επαναστάτες που συνδέονται με την Αλ Κάιντα στην Συρία. Ακόμη και οι πιο αφελείς, είναι δύσκολο να δουν την κατεύθυνση την οποία λαμβάνει η Τουρκία ως κάτι άλλο εκτός από το αντίθετο στις δημοκρατικές αρχές και τα συμφέροντα των ΗΠΑ.
Η συμμαχία της Αμερικής με την Τουρκία είναι ιστορικά και στρατηγικά σημαντική. Από τα πρώτα χρόνια του Ψυχρού Πολέμου, οι Ηνωμένες Πολιτείες αναγνώρισαν την γεωγραφική σημασία της θέσης της Τουρκίας ως γέφυρας μεταξύ Ευρώπης και Μέσης Ανατολής και ως πύλη προς τη Μαύρη Θάλασσα. Εν τω μεταξύ, η Τουρκία ήταν κοσμική και με όλο και περισσότερο Δυτικό προσανατολισμό. Η Τουρκία είδε μια σχέση με την Αμερική ως απαραίτητη για να αποτρέψει τον σοβιετικό επεκτατισμό και ήταν πρόθυμη να συνεισφέρει στη νεογέννητη Βορειοατλαντική συμμαχία. Ωστόσο, εκείνη ήταν η Τουρκία του παρελθόντος. Από τότε που ανέβηκε στην εξουσία ο Ερντογάν το 2003, διάβρωσε συστηματικά τον κοσμικό χαρακτήρα και τον πλουραλισμό που έκαναν την Τουρκία να ξεχωρίζει στην περιοχή, ενώ παράλληλα δελέαζαν τους παραδοσιακούς Δυτικούς συμμάχους της Άγκυρας, όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες.
Τώρα, η Τουρκία έχει τουλάχιστον δύο Αμερικανικούς πολίτες ομήρους, τον πάστορα Andrew Brunson και τον επιστήμονα της NASA, Serkan Golge, καθώς και πολλούς Ευρωπαίους πολίτες με ψευδείς κατηγορίες για υποστήριξη της τρομοκρατίας και για κατασκοπεία. Ο Ερντογάν υπονόησε ότι θα διαπραγματευόταν τους ομήρους με αντάλλαγμα τον Τούρκο κληρικό Fethullah Gulen που ζει στις ΗΠΑ, τον οποίο ο Ερντογάν κατηγορεί για την ενορχήστρωση του αποτυχημένου πραξικοπήματος του Ιουλίου του 2016. Σε μια ριζική απομάκρυνση από το κράτος δικαίου και τις δημοκρατικές αξίες, ο Ερντογάν χρησιμοποίησε επίσης την προσπάθεια πραξικοπήματος για να θέσει υπό κράτηση περίπου 100.000 Τούρκους πολίτες και να εκκαθαρίσει 150.000 περισσότερους από την δουλειά τους υπό την κηρυχθείσα από τον ίδιο «κατάσταση έκτακτης ανάγκης». Αυτές οι μαζικές κρατήσεις και πολιτικές εκκαθαρίσεις εμφανίζονται κυρίως να στοχεύουν σε κοσμικά και φιλελεύθερα μέλη της αντιπολίτευσης τα οποία ο νέος σουλτάνος της Τουρκίας θεωρεί ως εμπόδια στην απαράμιλλη βασιλεία του.
Πριν από λίγο καιρό, οι Ηνωμένες Πολιτείες είδαν την τυραννική τακτική το Ερντογάν στους δρόμους της ίδιας της πρωτεύουσας της Αμερικής. Ενώ ο Τούρκος ηγέτης στεκόταν δίπλα και παρακολουθούσε, οι φρουροί της ασφάλειάς του επιτέθηκαν βάναυσα σε ειρηνικούς διαδηλωτές που συγκεντρώθηκαν για να ασκήσουν το αμερικανικό τους δικαίωμα στην ελευθερία του λόγου. Σε απάντηση, δεν υπήρξε απολογία ή εξήγηση από τους Τούρκους αξιωματούχους. Αντ’ αυτού, υπήρξε απλώς μεγαλύτερη καταδίκη από τον υποτιθέμενο σύμμαχό μας για το ότι είχαμε το θράσος να εκδώσουμε κατηγορίες εναντίον των φρουρών του. Δυστυχώς, το υπουργείο Δικαιοσύνης των ΗΠΑ από τότε έχει ενθαρρύνει την κακή συμπεριφορά της Τουρκίας με την άρση των κατηγοριών εναντίον έντεκα από τους δεκαπέντε φρουρούς που κατηγορούνται. Το να δοθεί πέρασμα σε μια τέτοια κραυγαλέα εγκληματική συμπεριφορά υπονομεύει τις αξίες μας και παρέχει νομιμοποίηση στην βάρβαρη καταστολή του Ερντογάν στην Τουρκία.
Η αδίστακτη επιδίωξη της εξουσίας από τον Ερντογάν έχει επίσης σοβαρές επιπτώσεις στην εθνική ασφάλεια των Ηνωμένων Πολιτειών και των συμμάχων τους. Στην πολιτική του για την Συρία, ο Ερντογάν έχει σφυρηλατήσει συμμαχίες με βίαιους τζιχαντιστές που επιδιώκουν να επιτεθούν στις ΗΠΑ και τους συμμάχους τους, ενώ έδειξε αδιάλλακτη εχθρότητα προς τους Κούρδους μαχητές που πολεμούσαν το ISIS μαζί με τις αμερικανικές δυνάμεις και τις δυνάμεις της συμμαχίας. Οι Τούρκοι αξιωματούχοι μάλιστα έχουν προχωρήσει τόσο πολύ ώστε να απειλούν απευθείας τις δυνάμεις των ΗΠΑ που εργάζονται για την σταθεροποίηση της βόρειας Συρίας μαζί με τους Κούρδους. Μια νέα συμφωνία μεταξύ της Άγκυρας και της Ουάσινγκτον έχει επιδιώξει να αντιμετωπίσει τις τουρκικές ανησυχίες, ενώ παράλληλα εκπληρώνει τα συμφέροντα της Δύσης στην Συρία, αλλά ήδη εμφανίζονται διαφορετικές ερμηνείες του σχεδίου.
Εάν η νέα συμφωνία για την βόρεια Συρία καταρρεύσει, θα προσθέσει ένα ακόμα στρώμα στην αυξανόμενη δυσπιστία μεταξύ της Τουρκίας και της κλονισμένης συμμαχίας του ΝΑΤΟ. Στην δυσπιστία συμβάλλουν και οι σχέσεις της Τουρκίας με την Ρωσία. Μόλις πριν από τρία χρόνια φάνηκε ότι η Άγκυρα και η Μόσχα ήταν στα πρόθυρα του πολέμου όταν οι τουρκικά μαχητικά κατέρριψαν ένα ρωσικό αεροπλάνο που είχε περάσει τα σύνορα της Συρίας στον εναέριο χώρο της. Σήμερα, ο Ερντογάν υπονομεύει άμεσα τη νοτιοδυτική πλευρά του ΝΑΤΟ αγοράζοντας τα ρωσικά συστήματα αεράμυνας S-400 τα οποία το Πεντάγωνο λέει ότι δεν μπορούν να ενσωματωθούν με άλλα συστήματα του ΝΑΤΟ και παραβιάζει τις κυρώσεις των ΗΠΑ. Ο Ερντογάν συνεργάζεται επίσης στενά με το Ιράν και την Ρωσία για να διαιρέσει την Συρία παρέχοντας νομιμοποίηση στην στρατιωτική παρουσία αμφότερων των κακών δρώντων στην στρατηγικά σημαντική ανατολική Μεσόγειο. Εν τω μεταξύ, οι τουρκικές δυνάμεις ασκούν όλο και περισσότερο επιθετική συμπεριφορά προς τους γείτονες της Ελλάδας και της Κύπρου, παραβιάζοντας συχνά τις εδαφικές αξιώσεις τους.
Ο Ερντογάν έχει δείξει ότι δεν έχει κανένα πρόβλημα να εξαπλώσει τις φλόγες του εξτρεμισμού στις Δυτικές χώρες. Απαντώντας στην πρόσφατη απόφαση της Αυστρίας να κλείσει επτά χρηματοδοτούμενα από το εξωτερικό τζαμιά, ο Ερντογάν διακήρυξε ότι η πράξη αυτή «οδηγούσε τον κόσμο προς έναν πόλεμο ανάμεσα στον σταυρό και την ημισέληνο», αναφερόμενος στα σύμβολα του Χριστιανισμού και του Ισλάμ. Η απόφαση να κλείσουν τα τζαμιά ήρθε όταν οι αυστριακές Αρχές συνεργαζόμενες με μια τοπική οργάνωση της μουσουλμανικής κοινότητας διαπίστωσαν ότι τα τζαμιά -ορισμένα από τα οποία συνδέονται με την τουρκική κυβέρνηση- βρέθηκαν να προωθούν τις ριζοσπαστικές ιδεολογίες και τον τουρκικό εθνικισμό. Από τότε ο Ερντογάν δεσμεύθηκε να προβεί σε αντίποινα, υποδεικνύοντας ότι μπορεί να διατάξει το κλείσιμο χριστιανικών εκκλησιών στην Τουρκία.
Ο κατάλογος της τουρκικής δολιότητας αφθονεί, και απολύτως τίποτα από αυτά δεν πρέπει να είναι αποδεκτό. Για να θεωρηθεί κάποιος σύμμαχος των ΗΠΑ και μέλος του ΝΑΤΟ θα έπρεπε να προϋποθέτει συγκεκριμένα πρότυπα όπως ο σεβασμός των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της δημοκρατίας. Αυτές οι προϋποθέσεις πρέπει να είναι συμπληρωματικές προς το προφανές προαπαιτούμενο να μην συναγελάζεται με κακοήθη καθεστώτα και τρομοκρατικές ομάδες που υπονομεύουν την ασφάλεια των ΗΠΑ. Η Τουρκία του Ερντογάν δεν πληροί κανένα από αυτά τα πρότυπα. Ως εκ τούτου, το καθεστώς τους στο ΝΑΤΟ και σε διμερές επίπεδο με τις ΗΠΑ πρέπει να τεθεί σε επ’ αόριστον αναστολή. Αυτό θα πρέπει να περιλαμβάνει την άμεση παύση των μεταβιβάσεων ευαίσθητων όπλων, όπως το «αόρατο» μαχητικό F-35 και μια αναθεώρηση του σχεδιασμού και των ασκήσεων του ΝΑΤΟ ώστε να αποκλείουν την συμμετοχή της Τουρκίας. Τέλος, θα πρέπει να υπάρχουν σαφείς προϋποθέσεις ότι εάν ο Erdoğan συνεχίσει να ωθεί το έθνος του στην τρέχουσα πορεία του, θα υπάρξουν πιο σοβαρές κυρώσεις. Είναι καιρός να κάνουμε τους κακούς συμμάχους, όπως η Τουρκία, υπόλογους πριν αποδυναμώσουν περαιτέρω την συλλογική ασφάλεια της Αμερικής. Και αυτός είναι ακριβώς ο τρόπος να γίνει.
Ο Ted Poe είναι γερουσιαστής (Ρεπουμπλικανός από το Τέξας) και προεδρεύει στην υποεπιτροπή της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων της Γερουσίας για την Τρομοκρατία, τη Μη Διάδοση και το Εμπόριο.
- Log in to post comments
