Όλες οι δημοσκοπήσεις που δημοσιοποιούνται τους τελευταίους μήνες, εμφανίζουν ότι η Βουλή που θα προκύψει απο τις επόμενες εκλογές θα είναι πεντακομματική. Η δημοσκοπική αυτή απεικόνιση- που αναμφίβολα ευνοεί τον κ. Μητσοτάκη να συλλέξει ψήφους απο τη δεξαμενη εκείνων που ψηφίζουν με βάση την εκτίμησή τους για το ποιός θα είναι ο νικητής- δημιουργεί την εικόνα ενός συμπαγούς πολιτικού συστήματος, που ο μόνος του αντίπαλος είναι η αποχή. Πίσω όμως από αυτήν τη στατιστική "κουρτίνα" κρύβεται μία εντελώς διαφορετική πραγματικότητα : οι δύο μεγάλοι του πολιτικού συστήματος, ο ΣΥΡΙΖΑ και η ΝΔ, στις επόμενες εκλογές δεν έχουν να αντιμετωπίσουν μόνο τους οργισμένους, φιλύποπτους και απογοητευμένους ψηφοφόρους, αλλά και τις φυγόκεντρες δυναμεις που εκολλάπτονται στο εσωτερικό τους και οι οποίες περιμένουν την ώρα της εκόλλαψης. Αυτές οι φυγόκεντρες δυνάμεις, πίσω απο τις οποίες υποκρύπτονται ανταγωνισμοί, σκοπιμότητες, προσωπικές εχθρότητες και κρυφές ατζέντες, θα είναι τελικά εκείνες που θα κρίνουν το πολιτικό τοπίο και -το κυριότερο-το κυβερνητικό σχήμα που θα προκύψει από τις επόμενες εκλογές.
Σε αυτές τις υπόγειες διεργασίες, αυτός που υφίσταται τις λιγότερες πιέσεις είναι ο ΣΥΡΙΖΑ. Το Μέγαρο Μαξίμου έχει μία πιο σαφή εικόνα για τις αποσχιστικές τάσεις που εκδηλώνονται και που στοχεύουν στο εκλογικό του κοινό. Μετά την ανακοίνωση της ίδρυσης νέου φορέα από τον κ. Βαρουφάκη, δεν φαίνεται να υπάρξουν άλλα στελέχη της Αριστεράς που θα θελήσουν να αλιεύσουν στα θολά νερά της λίμνης των ψηφοφόρων του. Τυχόν αυτομολίες στελεχών προς την πλευρά της Δημοκρατικής Συμπαράταξης θεωρούνται απίθανες, καθώς αυτήν τη στιγμή η κ. Γεννηματά αγωνίζεται να πιάσει το όριο του 10% που έχει τεθεί ως μέτρο επιτυχίας. Παρόλα αυτά, οι πρώην σύμμαχοι αποτελούν μείζονα πονοκέφαλο για τα εκλογικά επιτελεία του κυβερνώντος κόμματος, καθώς διαπιστώνουν ότι μπορούν να συγκεντρώσουν -αθροιστικά- ένα ποσοστό περί το 3% και αυτό μπορεί να καταστήσει την επίτευξη του στόχου για μία εκλογική συγκομιδή που να ξεπερνά το 20%, προβληματική. Στους "ρεαλιστές" του ΣΥΡΙΖΑ, αρχίζουν πλέον να διακινούνται ιδέες ότι αν οι διαρροές είναι αναπόφευκτες, τότε είναι προτιμότερη η παρουσία ενός ενιαίου φορέα που θα διεκδικήσει με αξιώσεις την είσοδο στην Βουλή. Σε μία εξακομματική Βουλή ο πήχυς για την αυτοδυναμία ανεβαίνει, με αποτέλεσμα η προσπάθεια του κ. Μητσοτάκη για αυτοδυναμια να καταστεί δυσχερέστερη. Προς το παρόν, ποντάρουν ιδιαίτερα στην παρουσία του κ.Φίλη ως εκφραστή της εσωκομματικής αντιπόλιτευσης, καθώς γνωρίζουν ότι ο πρώην υπουργός Παιδείας σε καμμία περίπτωση δεν πρόκειται να διατυπώσει αποσχιστικές προτάσεις, ενώ αντίθετα με το σύνθημα "εγώ είμαι ΣΥΡΙΖΑ" μπορεί να αποτρέψει κάποιους απο το να εγκαταλείψουν το πλοίο ...
Οι πονοκέφαλοι της κυρίας Γεννηματά έχουν ονοματεπώνυμο: Ε. Βενιζέλος, Γ.Λοβέρδος. Και οι δύο είναι πολέμιοι κάθε προσπάθειας σύγκλισης με τον ΣΥΡΙΖΑ και η στάση τους αυτή τους...αδρανοποιεί. Η απήχηση και των δύο είναι περιορισμένη και επομένως και οι δύο διαπιστώνουν ότι μία αυτονόμησή τους θα έφερνε την Φώφη πιο κοντά στον Αλέξη. Για το λόγο αυτό, τους επόμενους μήνες δεν αναμένεται να προβούν σε οποιαδήποτε κίνηση αυτονόμησης. Τα όρια και των δύο περιορίζουν κάθε προσπάθεια σύγκλισης του κόμματος με τον ΣΥΡΙΖΑ. Δεν θα πρέπει να αγνοηθεί το γεγονός, ότι σε ανάλογη στάση οδηγήθηκαν και πολλοί "εκσυγχρονιστές", οι οποίοι για μήνες φλέρταραν με την ιδέα της συμπόρευσης με τον κ. θεοδωράκη.Δεν θα ήταν έκπληξη αν τους προσεχείς μήνες κάποιοι από αυτούς επστρέψουν στην πρατρογονική εστία, με προφανή στόχο να βοηθήσουν τον κ. Μητσοτάκη σε μία συνεργασία με την παράταξη. Στη χειρότερη θα μπορούσαν όσοι απο αυτούς εκλεγούν να στηρίξουν μετεκλογικά τον Κυριάκο. Υπο αυτήν την έννοια, οι φυγόκεντρες δυνάμεις θα εκδηλωθούν μετά τις εκλογές.
Μπορεί το επιτελείο του κ. Μητσοτάκη να θέλει να εμφανίσει την ΝΔ ως ένα συμπαγές κόμμα που θα είναι η επόμενη Κυβέρνηση, αλλά αυτό απέχει πολύ από την πραγματικότητα. Κάτω απο τη σημαία της ΝΔ έχουν στοιχιστεί προς το παρόν τρία κόμματα. Οι νεοφιλελεύθεροι του κ. Μητσοτάκοι, οι αντιτσιπρικοί του κ. Σαμαρά και οι υπέρμαχοι της Λαϊκής Δεξιάς, οι οποίοι μέχρι στιγμής εκφράζονται απο τα τουιτ του κ. Αντώναρου. Οι επιδιώξεις της κάθε μίας από αυτές τις τρείς ομάδες είναι διαφορετικές: οι μητσοτακικοί προσδοκούν την ισχυροί αυτοδυναμία, οι σαμαρικοί μία ισχνή αυτοδυναμία ή στη χειρότερη περίπτωση ένα εκλογικό αποτέλεσμα που να εξασφαλίζει περί τους 145 βουλευτές, ώστε η ψήφος τους να αποκτήσει μεγαλύτερη βαρύτητα και η παρουσία τους να αναβαθμιστεί ως διαπραγματευτές, με στελέχη του κόμματος της κυρίας Γεννηματά. Όμως αυτές είναι οι τρείς μεγαλύτερες απο τις τουλάχιστον πέντε ομαδοποιήσεις που υπάρχουν σήμερα στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Με αφορμή το θέμα της ΠΓΔΜ, είναι έτοιμο να εμφανιστεί στο προσκήνιο ένα σχήμα με τα χαρακτηριστικά της ιταλικής Λίγκας του Βορρά. Εθνικιστικό και με ισχυρά ερείσματα στην εκκλησία . Παράλληλα με το όπλο παρά πόδα βρίσκεται και η ομάδα Μπαλτάκου, η οποία έχει εκλεκτικές συγγένειες με την ομάδα Σαμαρά και μπορεί να συσπειρώσει ένα ποσοστό των ψηφοφόρων του κ. Καρατζαφέρη ή και ακόμα να φιλοξενήσει-αν χρειαστούν- αποστάτες απο την Χρυσή Αυγή.
- Log in to post comments
